حسین آذری

همیشه جاری عشق

بیا طبیـب دلم عقده از دلم وا کن        

بیـــا ودرد من خسته را مداوا کن

بیا وبا نگهت ای زلال پاکیـــها      

مرا ، که گم شده ام درگناه ، پیدا کن

توای که بردن نامت کلید هر قفل است   

بیـا وقفل لبـم را بنام خود وا کن

ببین به نخل امیدم نمانده برگ وبری      

 بهـــار زندگیم را بیا شکوفا کن

بگیر دست مرا ای همیشه جاری عشق    

ببر چو قطره مرا متصل به دریا کن

به پیشگاه تو از ذره کمترم ای مهر         

 به قدر نیم نگاهی مرا تماشا کن

هزار بغض زهجر تو در گلویم مُرد      

ز مرده مرده ترم، معجز مسیحا کن

نگرتو حال پریشان ومضطر ما را           

ترحمی به دل زار وخسته ما کن

همیشه در همه جا گوید آذری زغمت    

بیا طبیب دلم  عقده از دلم وا کن